De afgelopen weken voel ik onrust. Niet helemaal onbekend. Zo nu en dan komt het om de hoek kijken en vraagt het leven mij om verandering. In het Duits heb je er een woord voor:

Aufbruchstimmung!
Een gevoel van ‘kom – laten we gaan’

Ik heb geen idee waarheen? Ik observeer wel dat ik op zoek ben. Ik kan nauwelijks stoppen. Mijn gedachten vliegen alle kanten op. Mijn gevoelens zitten in een soort van achtbaan.

Misschien nieuwe verf op de muur of een nieuwe bank. Of liever direct een ander huis. Dat droomhuis met een eigen, groot erf, een praktijkruimte en graag midden in de natuur. Of een reis. Een reis in m’n eentje misschien? Een soort pelgrimstocht?

Nee, toch samen naar…ahhh…ik weet het niet. Want ja, ik heb ook een puber in huis en twee honden. Met die man van mij…dat komt wel goed. Of moet ik het zoeken in de werksfeer? Nieuw aanbod ontwikkelen? Een nieuwe uitdaging of een boeiende opleiding. Er komen zo veel leuke onderwerpen langs. Mindset, systemisch schrijven, mensen begeleiden bij de keuze wel of niet een hond te nemen. Of is het tijd voor hond nummer drie?

Het voelt alsof de tijd door mijn vingers glipt. Ik wil niet wachten tot het te laat is.
Waarvoor te laat?

Ineens denk ik aan de moeder van een jongen die bij mijn dochter in de klas zat. Onlangs heb ik haar opgezocht. Haar tranen zien stromen. Haar onmacht gevoeld.
Zij heeft al jaren kanker. Sindsdien krijgt ze keer op keer te horen dat ze niet meer lang te leven heeft. Een martelgang waarin het gezin verscheurd wordt tussen hoop en wanhoop. Iedere keer dat ik van haar hoor raakt het mij diep en voel ik haast een soort van…ik kan er geen goed woord voor vinden…verplichting, roeping, dringende uitnodiging om mijn leven uitbundig te leven. NU. Niet later. NU!

De vraag die door me heen gaat is: Welke dromen willen nog geleefd worden?

Ik neem een besluit. Ik ga binnenkort een dromenlijst maken. Hiervoor ga ik mij helemaal terug trekken. Focussen.
Hoe? Dat weet ik nog niet. Het gaat wel gebeuren. En dan ga ik naar de lijst kijken en gewoon beginnen. Niet alles zal direct haalbaar zijn. Met een puber in huis…en twee honden 😉

Maar ik ga alvast beginnen. Gewoon, omdat het kan!