Een burn-out is echt iets anders dan ‘een beetje moe zijn’. Op het moment dat je burn-out raakt is er een lange tijd van overbelasting aan vooraf gegaan. Dit heeft tot gevolg dat je een chronisch hersteltekort opbouwt.

Je bent niet meer alleen moe, maar je voelt je uitgeput. Werkelijk alles wordt je te veel. Wat je eerder fluitend deed kost je ineens ontzettend veel energie. Je raakt er gefrustreerd van, onzeker en het maakt je misschien verdrietig dat je de energie niet hebt om de dingen te doen waar je eerder blij van werd.

En burn-out is er niet van de een op de andere dag. De aanloop er naartoe duurt soms maanden tot zelfs jaren. Het begint vaak onschuldig en zonder dat je het goed doorhebt ben je steeds meer en meer over je eigen grenzen heengegaan.

Vaak gaat het om een combinatie van werkgerelateerde stress en bepaalde gebeurtenissen in je privésfeer. Je moest te lang te veel ballen in de lucht houden of er zijn ingrijpende dingen gebeurt. Dan is er op het laatst nog maar iets kleins nodig om de situatie helemaal te laten escaleren. Het nieuwe administratiesysteem op je werk, de extra taken in je functie of de verhuizing laten de emmer overlopen. Alle rek is er uit. Alle stoplichten staan op rood.

Maar wat moet je nu doen? Terwijl je het gevoel hebt helemaal niet meer goed na te kunnen denken?