Fouten maken – het is vaak de grootste angst van mijn klanten en het meest ‘gezamenlijke onderwerp’ dat ik tegen kom in alle coachgesprekken. Het maakt niet zoveel uit wat het achterliggende thema is of de reden waarom iemand mij benadert, maar ‘fouten maken’ is het grootste schrikbeeld, het toppunt van een gevoel van falen, van mislukking met als gevolg buiten de boot te vallen.

Ik merk dat het me soms raakt hoe enorm diep deze angst kan zitten en vooral hoeveel stress, verdriet en angst het oplevert. Soms zoveel angst of stress dat mensen haast in een soort ‘verstarring’ terecht komen, zich gevangen voelen, verdrietig, moedeloos en moe.

Omdat ze best wel leuke ideeën hebben, dromen of wensen, maar dat ze geen actie durven te nemen omdat ze nooit helemaal zeker weten ‘of het niet fout kan gaan’. Dan maar liever in een situatie blijven die bekend is, ook al voel je je daar al langere tijd niet meer gelukkig, raak je uit verbinding met jezelf, je passie, je drijfveren.

Het gevolg is vaak dat mensen in een negatieve spiraal terecht komen, zich steeds maar ontevreden voelen, zoekend, onrustig en dat levert een soort van chronische stress op. Alsof je er nooit komt.

Fouten maken – we hebben het nodig in ons eigen ontwikkelingsproces. Mogen ontdekken dat fouten maken heel normaal is. Dat we daar juist de meest belangrijke lessen van leren. Dat het ons helpt om handiger te worden, ons te trainen in het vinden van oplossingen en onze veerkracht vergroot. Vallen en opstaan, we doen het letterlijk op het moment dat we leren lopen. Gelukkig geven we dan nog niet zo snel op, maar blijven we het proberen. Anders zouden we nog steeds allemaal kruipend door het leven gaan.

Onlangs observeerde ik een moeder die, goed bedoeld, haar kinderen ging helpen met een knutselwerk. Haar grootste zorg was dat het ergens mis zou gaan. Dat een kind per ongeluk ergens een hoekje zou afknippen en het knutselwerk daardoor verprutst zou worden. Ik keek naar een stressvolle situatie voor alle betrokkenen. De toon was weinig uitnodigend – het moest netjes, perfect, ‘zoals het hoort’.

Ik merkte dat ik het met de minuut moeilijker vond om ernaar te kijken en dat ik van binnen alleen maar kon denken: laat het toch gewoon lekker fout gaan. Laat ze zelf ontdekken wat ze dan een volgende keer anders kunnen doen. En help – maar pas als erom gevraagd wordt. Laat ze vooral ervaren dat ze ook zelf tot een oplossing kunnen komen. Misschien ontwikkelen ze wel een techniek die heel vernieuwend is. Maar vooral zullen ze zichzelf en hun eigen kunnen beter leren kennen en vertrouwen.

Tijdens een coachtraject gaat het er dan ook vaak om, om te leren ‘fouten te durven maken’. Vanuit onwetendheid stappen te zetten, te leren verkennen en onderzoeken, maar vooral ook te testen, proberen en ervaren. Niet alleen in het hoofd en het denken, maar ook over te gaan tot actie en het doen.

Bijna altijd hoor ik dan bij het afscheid nemen de zin: “Ik ben zo blij dat ik hieraan begonnen ben. Ik dacht alleen – waarom heb ik dit eigenlijk niet al veel eerder gedaan?!”

Dat is wat er kan gebeuren op het moment dat je leert dat ‘fouten durven maken’ zo fout nog niet is 😉

Ken jezelf – leef vol vertrouwen!
www.flowemotion.nl