Onbegrip voor de angst van de ander
Waar veel van mijn klanten met Angst voor honden tegenaan lopen, is (naast hun angst en de gevolgen daarvan) onbegrip. Onbegrip door vrienden, familieleden, buren of wandelaars. Veelal mensen die zelf een hond hebben en daar heel blij mee zijn. Het laatste begrijp ik uiteraard, want ook ik ben gek op mijn honden en geniet iedere van en met ze.
Het onbegrip is een ander verhaal en levert mijn klanten veel stress, verdriet en een gevoel van onmacht op.
Daarom wil ik proberen hier iets meer over te vertellen.
Niemand kiest voor angst!
Ik denk dat het kan helpen om er goed bij stil te staan dat werkelijk niemand voor zijn angst ‘kiest’.
Angst ervaren is heel naar. Het kost veel energie, levert lastige situaties en beperkingen op, geeft grote stress en mensen kunnen er zelfs letterlijk ziek van worden.
Iedereen die Angst voor honden (of andere angsten) heeft, geeft aan niets liever te willen dan dat de angst er gewoon niet was. Soms is er een aanleiding voor de angst, zoals een opspringende hond, iemand die hardlopend of fietsend door een hond achterna is gezeten of (maar dat is heel zelden) door een hondenbeet. De allermeeste mensen die bij mij komen, weten niet eens zo goed waardoor de angst is ontstaan. Het is gewoon gegroeid. Een onverwachte ontmoeting met een drukke hond om vervolgens honden steeds meer uit de weg te gaan. Dat geeft de angst voeding – totdat iemand langzaamaan en ongemerkt zijn/haar wereld steeds kleiner maakt. Net als dat bijvoorbeeld mensen met vliegangst nooit met een vliegtuig zijn neergestort.
De mensen die wel een reden kunnen aanwijzen, vragen zich vaak af waarom zij door bijvoorbeeld een opspringende hond deze angst hebben ontwikkeld, terwijl anderen daar totaal geen last van hebben. Dat kan heel frustrerend voelen. Een antwoord daarop heb ik helaas niet. De wetenschap is er ook nog niet helemaal uit hoe het komt dat sommige mensen makkelijker angsten ontwikkelen dan anderen. Hier kan ik lang over nadenken en naar een antwoord zoeken, maar dat is voor mij eigenlijk helemaal niet zo interessant tijdens een begeleidingstraject om angsten te leren overwinnen.
Wat ik ook veel zie, is dat mijn klanten negatief over zichzelf denken: “Ik ben ook een laffe aansteller. Belachelijk. Ik schaam me voor mijn idiote gedrag.” En zo kan ik nog wel even doorgaan. Naast de angst speelt schaamte dan een grote rol.
Ik realiseer mij altijd heel goed hoeveel moed ervoor nodig is om met mij contact op te nemen. Niet alleen om met de angst aan de slag te gaan en te weten dat er op een gegeven moment een confrontatie met een hond aankomt. Wat misschien haast nog spannender is, is de confrontatie met de gevoelens die erbij komen kijken. De boosheid, het verdriet, de machteloosheid, de eenzaamheid. De vraag: waarom kan ik niet gewoon ‘normaal’ doen? Stoer zijn. Mij niet zo aanstellen.
Je verplaatsen in de ander
Voor een deel begrijp ik dat sommige mensen zich niet voor kunnen stellen waarom anderen bang zijn voor honden. In je eigen beleving zijn honden fantastisch. Misschien hebben ze een heel warm plekje in je hart. Ben je verliefd op je hond of heb je zelfs meer vertrouwen in dieren dan in mensen en alles ertussenin. Begrijpelijk voor jou – maar ik wil je van harte uitnodigen om je toch voor een moment te verplaatsen in de ander. Want nogmaals: niemand kiest voor angst.
Misschien helpt het om voor een moment stil te staan bij iets wat jij zelf ‘beangstigend’ vindt. Iedereen heeft zo zijn ‘dingen’. De ene persoon is bang om in de lift te stappen, een ander heeft hoogtevrees, is bang voor spinnen, wespen of durft niet de snelweg op met de auto. Weer anderen vinden het vreselijk om naar het buitenland te gaan of om alleen ‘s nachts thuis te zijn, zijn bang voor groepen mensen, hebben faalangst of… Ga gewoon eens even na wat jezelf moeilijker afgaat dan de gemiddelde mensen om je heen en welke situaties jij misschien (al onopgemerkt) aan het vermijden bent? De kans is groot dat dit bij jou soortgelijke gevoelens en reacties oproept als bij iemand met Angst voor honden.
Misschien heb je geluk en kun je vrij gemakkelijk om deze situaties heen leven. Dan ga je maar niet vliegen, met de lift of naar het buitenland. Maar honden zijn overal!
Realiseer je dus nogmaals: niemand kiest voor angst! En dan heb ik het over ‘niet-functionele angst’. De angst die er eigenlijk niet hoeft te zijn. De angst voor iets dat, met name in je hoofd, tot een ramp wordt.
Hoe kun je mensen met Angst voor honden helpen?
Geef de ander niet het gevoel dat zijn angst belachelijk is. Realiseer je dat de ander de angst niet heeft om jou daarmee te pesten, tot last te zijn of je het leven moeilijk te maken. Als het kon, zouden deze mensen de knop al lang hebben omgezet. Maar zo simpel werkt dat dus niet.
Iemand die bij mij een traject volgt, doet dat vaak voor een deel voor zichzelf en voor een groter deel voor zijn/haar omgeving. “Dan kan ik mijn kinderen een goed voorbeeld zijn” of “Dan hoeven de buren niet zoveel rekening met mij te houden.” of “Dan ben ik niet meer de spelbreker tijdens familiefeesten, omdat mijn zus haar hond meeneemt.” of “dan kan ik ook eens bij mijn vriendje komen spelen.” of…
Al deze mensen doen hun best om met hun angst aan de slag te gaan. Dat is niet makkelijk. Het is confronterend. Het vraagt om moed en om geduld. Van zichzelf en ook van de mensen om hen heen. Het vraagt soms om tussentijdse oplossingen, flexibiliteit, inlevingsvermogen en nog meer geduld.
Maar weet dat diegene bezig is om te leren de angst te overwinnen. Gun de ander de ruimte om door dit proces heen te gaan. Zet geen druk op de ketel, maar zoek het gesprek, toon belangstelling en waardeer de moed van de ander om aan zijn/haar angst te werken. Houd rekening met elkaar en maak de situatie bespreekbaar. Mijn klanten vinden het soms reuzespannend om het gesprek aan te gaan met familieleden, buren of vrienden, omdat ze bang zijn voor een snelle afwijzing. Dat is ontzettend jammer, want ik zie hoe hard zij hun best doen.
Hoeveel fijner is het dan als ik van mijn cliënt bijvoorbeeld over die buurvrouw met een hond hoor? Die buurvrouw die niets liever wil dan helpen om de angst te leren overwinnen. Die buurvrouw die meedenkt en meewerkt en zelfs in een sessie haar bijdrage levert. Op die manier kom je samen tot een fijnere situatie. Want deze buurvrouw begrijpt dat niemand kiest voor zijn/haar angst!
Stap voor stap een weg uit de angst!
Recent Comments