Op weg naar zelfinzicht vind ik één vraag onmisbaar: Hoe kom jij in contact met je verlangen?

Ik heb ontdekt dat het woorden zijn die mijn aandacht trekken. Niet veel. Een enkel woord. Een eerste keer neem ik het nog nauwelijks waar. Het verschijnt, ik zie het, voel het en het verdwijnt weer. Interessant wordt het, wanneer dit woord regelmatig zijn plek zoekt. In alles om mij heen zichtbaar wordt.

Kort geleden heeft een nieuw woord zijn plek in mijn leven ingenomen. Tijdens een meditatie was het er ineens. Ik had er beelden bij, voelde me opgewonden, vrij, alsof ik op reis zou gaan.

Uitzicht. Het woord herbergt het verlangen om mij heen te kunnen kijken. Letterlijk en figuurlijk ruimte om me heen ervaren.

Uitzicht neemt tijdens elke wandeling met mijn honden zijn plek in. Wat een pracht. Ik hoor het in muziek, zie het in een film, bespeur het bij gedachten over mijn toekomst. Het is overal.

Neem de uitnodiging aan en maak contact met jouw verlangen. Omarm het. Het is een deel van je. Probeer het niet te negeren, dan ontstaat onrust. Energie lekt weg. Durf ernaar te kijken. Wat je met je verlangen uiteindelijk doet is nog niet belangrijk.

Ik merk mijn woord op als ik aan tafel zit met een kopje thee in mijn hand. Ik droom over een huis waar ik kan wonen en werken samen met de honden. Een zee aan rust en natuur om me heen. Goed bereikbaar voor mensen die naar mij toe komen om aan hun herstel te werken. Of gewoon toe zijn aan een groei-boost.
Mensen die hun eigen proces serieus nemen, het de tijd geven die nodig is om uiteindelijk weg te gaan met voldoende vertrouwen voor de volgende stap. Wat dat ook mag zijn. Op deze warme plek is ruimte voor (voor)uitzicht.

Ik merk ook op dat het woord Uitzicht meer is voor mij. Het is ook een soort van berusting. Het neemt de plek in van een ander woord dat de afgelopen jaren door mijn leven dwaalde. Het woord Vertrouwen.

Laat je (ver)leiden en volg je verlangen als een levenskompas. Juich het toe. Laat je verrassen. Blijf nieuwsgierig. Welke kant ga jij op?

Ik neem waar dat hier iets wezenlijks gebeurt. Noem het een soort van ‘overdracht’. Ik ben klaar voor een volgende stap of fase. Wat dat precies is, dat weet ik nog niet. Hoef ik nog niet te weten. Ik weet dat het gewoon zijn plek gaat vinden in mijn leven. Het enige wat ik ervoor hoef te doen is mezelf open te stellen en te vertrouwen.
Een gevoel van blije verwachting stroomt door me heen. Wat een Uitzicht!