Een veel genoemd onderwerp tijdens een begeleidingstraject Angst voor honden is de angst om te schrikken. “Ik vind het gevoel ‘schrikken’ zo naar…ik kan dat moeilijk beschrijven. Mensen snappen dat ook niet, maar ik ben dan zo bang dat de hond iets doet waardoor ik schrik. Blaffen bijvoorbeeld. Dat heb ik ook met andere geluiden. Als ik er nu al aan denk krijg ik alweer een raar gevoel.”

Schrikken is iets dat wij niet zomaar af kunnen leren. Het gebeurt. De ene persoon is er gevoeliger voor dan een ander. Vaak zit aan de ‘schrik’ schaamte verbonden. Schaamte voor ‘laf gedrag’, aanstellerij, ‘niet normaal kunnen doen’. De angst wat anderen zouden kunnen vinden van de eigen schrikreactie, uitgelachen worden, het oordeel dat anderen zouden kunnen hebben…vaak blijkt dat dit nog veel erger is dan het geluid op zichzelf.

Wat er dan gebeurt is dat wij in de weerstand schieten tegen de ervaring van het schrikken. Het niet willen, er boos om worden of verdrietig. Hierdoor verergert de druk die wij onszelf opleggen en heeft het onze volledige focus, met alle gevolgen van dien.

Ik vraag mijn cliënten dan of zij zichzelf toestemming kunnen geven om te mogen schrikken. “Stel je voor wij zijn straks bezig en jij schrikt van iets. Een beweging of een geluid. Laat het dan maar gewoon gebeuren. Ga niet in verzet. Wij spreken af dat jij vanaf nu gewoon mag schrikken. Daarna adem je even uit en gaan wij gewoon door met waar wij mee bezig waren.”

Het is in de voorstelling een haast onmogelijke taak. Samen met mij als ‘veilige haven’ blijkt het in de praktijk vaak ontzettend mee te vallen. Is deze ervaring van ‘het mogen schrikken’ een keer binnen dan ontstaat er vrij direct ruimte voor een alternatieve weg. Soms is er nog even een moment van ontlading nodig, maar daarna is de deur geopend voor andere helpende gedachten.

Makkelijk? Nee – maar wel mogelijk en wat een vrijheid ontstaat er zodra deze stap genomen is.

Stap voor stap een weg uit de angst!
www.flowemotion.nl